Έμπειρο Άπειρο (μέρος 2ο)

"Θα πάμε για μάθημα τελικά;"

"Ρε Ευαγγελία, μας έχεις δει πολλές φορές να μπαίνουμε για θεωρία;"
"Άσε που έχουμε ένα καραφάκι ακόμα."

"Αφού όλα είναι άδεια..."

"Δίκιο έχεις...Ηρακλή! Πιάσε άλλη μια ρακή και φέρε και το ποτήρι σου."

Μια φωνή μέσα απο το μαγαζί φώναξε: "Έφτασε..."

Μόλις είχε μπει η άνοιξη, είχαν πιάσει οι πρώτες ζέστες και το 'Εν Αθήναις' πίσω απο το ΤΕΙ είχε βγάλει τραπεζάκια στο πάρκο, κάτω απο ομπρέλες και αυτοσχέδιες τέντες.Άλλη αίσθηση τότε.Ανάμεσα στα κενά απο τα εργαστήρια και τις θεωρίες μαζευόμασταν εκεί για μερικές μπύρες και τις κερασμένες πλέον ρακές.Το είχαμε "χτίσει" το μαγαζί τόσα χρόνια στη σχολή.

Η Γεωργία μας έφερε μια κανάτα ρακή και ενα μικρό μεζέ.

"Ρε Μπάμπη σ' αυτή δε χωθήκαμε ακόμα."

"Άσε με ρε μαλάκα,αμάν και πως κάναμε να γλιτώσουμε απο τις άλλες τη προηγούμενη φορά."

"Ωραία ήταν όμως."

"Τι ωραία ρε χαζά; Που σας μάζευα απο τα νοσοκομεία."

"Ευαγγελία δεν ήρθες για καλό σήμερα."

"Καλά,το σταματάω.",είπε αφού κατέβασε ένα σφηνάκι, " Το βράδυ θα πάμε Θανάση;"
"Που παίζει;"
"Στο Fuzz."
"Ας κάνουμε μια προθέρμανση λοιπόν."
"Ωραία.Να πούμε κατα τις 8 στο Γκάζι;"
"Έγινε.Και κράτα μας σημειώσεις απο το μάθημα."
"Κάτι θα κάνω...",γύρισε κι έφυγε για το ΤΕΙ.
Εμείς συνεχίσαμε τη προθέρμανση.Ποτέ δε πας σε συναυλία του Θανάση χωρίς να έχεις κατεβάσει ρακές ή τσίπουρα.-Νόμος-

Κατά τις 8 ήμουν με το Μπάμπη και το Μιχάλη στο Γκάζι.Βρήκαμε την Ευαγγελία με την Ιωάννα,αγοράσαμε μερικά καραφάκια απο το περίπτερο και πήραμε το λεωφορείο για το live.
Οι άλλοι είχαν εισιτήρια αλλά εγώ το έπαιζα χαλαρός κι ωραίος πιστεύοντας οτι θα βρω να αγοράσω στο ταμείο.Μέχρι που φτάσαμε στο μαγαζί και είδα το κόσμο που είχε μαζευτεί.
Τόσο κόσμο ούτε τα Χριστούγεννα στο Αn για τους Nighstalker...
"Λες να μη βρω εισιτήριο;"
"Έλα ρε, άραξε.Κάτι θα βρούμε.",μου είπε ο Μπάμπης.
Κάτσαμε στην ουρά και περιμέναμε,μέχρι που ένας απο το μαγαζί βγήκε και φώναξε:
"Για σήμερα είμαστε sold out,έχουν όμως μείνει μερικά εισιτήρια για αύριο."
"Σκατά"
"Θα κάτσω να σου κάνω παρέα.",είπε ο Μιχάλης,"παιδιά μπείτε εσείς και θ' ακολουθήσουμε κι εμείς σε λίγο."τους είπε ενώ τα παιδιά μας έδιναν τα καραφάκια απο τις τσάντες γιατί στο μαγαζί κάναν κι έλεγχο...
Κάτσαμε στα κάγκελα πίνοντας τσίπουρα περιμένοντας ένα θαύμα μέχρι που ήρθε εκείνη.
Κόκκινα μαλλιά σπαστά, μέχρι τους ώμους, μάτια που σε δίκαζαν με κάθε τους βλέμμα και ένας ερωτισμός που θύμιζε Παζολίνι.Φορούσε τζιν παντελόνι, λευκό μπλουζάκι και στενό μαύρο, δερμάτινο μπουφάν.
"Έχει κανείς κανένα αναπτήρα;",ρώτησε ενώ πλησίαζε με μια Μαλαματίνα στο χέρι.
Οι φλώροι δίπλα μου ψάχνονταν ακόμα καθώς εγώ έβγαζα το ανοιχτήρι και της το πρότεινα λέγοντας:
"Καλημέρα,Αλέξανδρος."
"Αλίκη",είπε και άνοιξε τη ρετσίνα.
Πιάσαμε τη κουβέντα και ο Μιχάλης ξαφνικά χάθηκε μέσα στο πλήθος με ένα κρυφό χαμόγελο.Ήξερε το τέλος απο τότε.Το είχε δει αρκετές φορές με μένα πρωταγωνιστή.Μια ζωή η ίδια ιστορία.Να ερωτεύομαι γυναίκες με τις οποίες δεν έχω μέλλον και καταφέρνω πάντα να χαλάω το συκώτι μου για εκείνες...

Ξαφνικά ένα ζευγάρι έδωσε ένα επιπλέον εισιτήριο που είχε και η Αλίκη το "τσίμπησε".Πήγε να μπει αλλά ξαφνικά γύρισε προς το μέρος μου.
"Αυτό για σένα και καλή υπομονή." και μου έδωσε οτι είχε μείνει απο τη ρετσίνα.
Ήπια μια γουλιά και ξαναγύρισα στη θέση μου μπροστά στα κάγκελα.Όλο αυτό όμως δεν είχε περάσει απαρατήρητο απο έναν μπράβο του μαγαζιού,οπότε γύρισε και μου είπε:
"Αυτό ήταν;Έφυγε και σε παράτησε;"
"Ναι."
"Γυναίκες..."
"Ξέρω...Πεταμένα λεφτά..."
"Πιες το μονορούφι και σε βάζω μέσα να τη βρεις"
Κατέβασα τη ρετσίνα και μπήκα.
Μέσα βρήκα το Μιχάλη ξαπλωμένο σε ένα καναπέ μπροστά απο το βεστιάριο.Προσπάθησα να καταλάβω τι έλεγε αλλά τσάμπα κόπος και συνέχισα προς το live.
Δεν έπεφτε καρφίτσα.Αλλά ξαφνικά σταματάει η μουσική και ακούω μια γνώριμη φωνή να καλύπτει τους υπόλοιπους στις παραγγελιές:
"Το σκουλαρίκι.Το σκουλαρίκι"
-Μαλάκα Μπάμπη σε βρήκα μέσα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Fuzz-
Και κάπως έτσι βρήκα και την υπόλοιπη παρέα με την οποία είχα ξεκινήσει.

Την είδα δίπλα απο το βεστιάριο που πουλάγανε το καινούριο cd του Θανάση(ο ελάχιστος εαυτός).
"Καλημέρα σας"
"Ακόμα;"
"Πάντα.Πριν που μιλάγαμε έκανα το λάθος και δε ζήτησα το τηλέφωνό σου."
"Όντως.Μαλακία σου."
"Το κατάλαβα αργά.Ας κάνουμε όμως κάτι γι' αυτό."
Και αφού αλλάξαμε τηλέφωνα μέσα στο χαμό του Fuzz  δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φόρα.
"Να προσέχεις",μου είπε ο Μιχάλης.


Αλλά δεν τον άκουσα...

Έμπειρο Άπειρο (μέρος 1ο)

Ζέστη.Αποπνικτική.Όπως είναι πάντα τα καλοκαίρια στην Αθήνα.Αυτή τη φορά όμως,ήταν κάπως χειρότερα.Έσταζα απο τον ιδρώτα και το δέρμα του καναπέ κολλούσε πάνω μου.Το μόνο που έσπαγε τη σιωπή του δωματίου ήταν ο βόμβος του ανεμιστήρα,που έπαιζε σαν μουσική στα αυτιά μου τις τελευταίες ώρες που προσπαθούσα να κοιμηθώ.
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ
Το κουδούνι.Έψαξα μέσα στο σκοτάδι για το κινητό μου,το ρολόι έλεγε πως ήταν λίγο μετά τις 12.
"Σκατά."
Το κεφάλι μου δεν έλεγε να φτιάξει απο το χθεσινό μεθύσι και οι 3 ώρες ύπνου δεν ήταν αρκετές.
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ
"Έρχομαι,γαμώ τη μάνα σου.Έρχομαι."
Απέφυγα το τραπεζάκι μπροστά απο το καναπέ αλλά τελικά σκόνταψα σε κάτι άδειες μπύρες.Να θυμηθώ να πάω τα μπουκάλια για ανακύκλωση...
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ
"Ποιος;"
"Μιχάλης"
Πάτησα το κουμπί της εξώπορτας και τον άφησα να μπεί.Μέχρι να ανέβει τις σκάλες είχα ανοίξει τα παντζούρια ενώ προετοίμαζα το στομάχι μου για περισσότερο αλκοόλ.Ας μη ξεχνάμε οτι στις 12 το μεσημέρι είναι ώρα για τσίπουρα...
Τον άκουσα να κλείνει τη πόρτα.
"Στη κουζίνα είμαι.Θες τσίπουρο;"
"Βάλε ένα",μου είπε ενώ έμπαινε στη κουζίνα.
"Μεζεδάκι θα βγάλεις ή θα το πιούμε σκέτο;"
"Αν θες εσύ φτιάξε,δεν είμαι στα καλύτερα μου τώρα."
"Κάτι μου είπε η Ευαγγελία."
"Που το έμαθε;"
"Την πήρε τηλέφωνο η Αλίκη."
"Και σε μένα τίποτα..."
"Αυτή τη φορά είναι σοβαρά τα πράγματα να φανταστώ..."
"Μάζεψε οτι χώραγε σε μια βαλίτσα,έγραψε ένα αντίο κι έφυγε.Θα περάσει κάποια στιγμή που θα λείπω για να πάρει και τα υπόλοιπα.Οπότε ναι,θα έλεγα πως αυτή τη φόρα τελειώσαμε οριστικά."
Έβγαλε μια ντομάτα και κάτι ελιές απο το ψυγείο.
"Πώς είσαι τώρα;",με ρώτησε ενώ έκοβε σε κομμάτια τη ντομάτα.
"Χάλια."
"Θυμάμαι και τις προηγούμενες φορές.",έβρεξε μερικά παξιμάδια και τα έβαλε στο ίδιο πιάτο με τη ντομάτα και τις ελιές.
"Τώρα είναι χειρότερα."
"Κάθε φορά τα ίδια."
"Τότε είχα και μια μικρή ελπίδα οτι θα γύριζε."
"Γιατί έφυγε τώρα;",ήρθε στο τραπέζι με το ποτήρι του και το μεζέ.
"Έπρεπε να φύγει...Τουλάχιστον έτσι μου έγραψε..."
"Περίεργο όμως που της ήρθε έτσι ξαφνικά."
"Μάλλον δεν ήταν και τόσο ξαφνικό.Τις τελευταίες 3 μέρες που το σκέφτομαι,ανακαλύπτω όλο και περισσότερα σημάδια της απομάκρυνσής της."
"Μου θυμίζει κάτι που μου είχε πει η ξαδέρφη μου."
"Και τι είναι αυτό;"
"Για ένα παλιό γκόμενο,οτι τον είχε χωρίσει στο μυαλό της τουλάχιστον 2 μήνες πριν να του το πει."
"Έλα ρε,τυχερός ο μικρός.Κέρασε τον ένα με πάγο."
"Πάλι αυτό έβλεπες;"
"Έτυχε."
"Καλά.Θα πας να την βρεις λοιπόν;"
"Αν ήξερα που είναι, ναι.Θέλω έναν γαμημένο επίλογο μετά απο τόσα μέσα-έξω σε αυτή τη σχέση."
"Ωραία. βάλε μερικά ρούχα σε ένα σάκο και να είσαι έτοιμος μέχρι τις 5."
Κατέβασε με τη μια το υπόλοιπο τσίπουρο και κινήθηκε προς τη πόρτα.
"Όταν λες;" τον ρώτησα ενώ τον ακολουθούσα με τη καρδιά μου να τρέχει κάμποσα βήματα μπροστά.
"Η Αλίκη είναι στην Ίο.",είπε ενώ άνοιγε τη πόρτα.
"Ήξερα οτι θα πεις ναι και έχω ήδη κλείσει εισιτήρια.Μη στεναχωριέσαι,θα μου τα χρωστάς σε μπύρες.Στις 5 να είσαι έτοιμος για να μη χάσουμε το πλοίο.",ένα τελευταίο χαμόγελο και έκλεισε τη πόρτα πίσω του.
Έμεινα για λίγο ακίνητος μέχρι να συνειδητοποιήσω τι μου είχε πει.

Επέστρεψα στη κουζίνα κι έκατσα στη καρέκλα, άνοιξα τη μπαλκονόπορτα δίπλα μου και άναψα ένα τσιγάρο.Το κάπνισα λαίμαργα και μετά επιτέθηκα στο υπόλοιπο τσίπουρο.Στο μυαλό μου ήδη έπαιζε το κομμάτι.
Hellraiser απο Motorhead.
Φύγαμε!