Έμπειρο Άπειρο (μέρος 6ο)

Τελείωνα το καφέ μου όταν μπήκε στη κουζίνα.
"Απο τι ώρα ξύπνησες;"
"Έχω κανένα μισάωρο. Κοιμήθηκες καλά;"
"Όσο με άφησες καλά ήταν. Τι ώρα είναι;"
"Κοντεύει εννιά."
"Θα πιούμε ένα μαζί;"
"Έχει έτοιμο γαλλικό, απλά ζέστανε τον."
Άναψε τη καφετιέρα, έβγαλε μια κούπα, μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο στόμα και κάθισε δίπλα μου να στρίψει ένα τσιγάρο ενώ περίμενε.
"Τι ώρα θα πας στη σχολή σήμερα;", με ρώτησε.
"Το εργαστήριο αρχίζει στις 12 οπότε κατά τις 11 λέω να φεύγω. Εσύ;"
"Εγώ πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζομαι αν θέλω να προλάβω."
"Δε σε βλέπω να βιάζεσαι ιδιαίτερα..."
"Είναι που δεν έχω θέμα με τις απουσίες. Θα κάνουμε τίποτα το βράδυ;"
"Έχω ένα live το βράδυ. Θες να έρθεις;"
"Είσαι και σε μπάντα;"
"Μόνο κάθε δεύτερο Σάββατο."
"Και τι παίζεις;"
"Μπάσο και ενίοτε κάνω δεύτερα φωνητικά."
"Έτσι εξηγούνται τα δάχτυλα..."
"Ναί, αλλά μη βγεί παραέξω. Θα έρθεις λοιπόν;"
"Τι μουσική παίζετε;"
"Θα ακούσεις το βράδυ."
"Θα μου αρέσει;"
"Σίγουρα όχι, αλλά που θα βρείς χειρότερα;"
"Μ' 'επεισες. Και που θα λάβει χώρα η χειρότερη συναυλία της ζωής μου;"
"Κατά τις 8 στο Όνομα του Ρόδου."

Κόντευε 6 όταν φτάσαμε με τα παιδιά στο μαγαζί.
Ανεβήκαμε τις σκάλες και μπήκαμε στο μπαρ. Δεν είχαν ανοίξει ακόμα και η μουσική που ακουγόταν γέμιζε τη σιωπή. Πλησιάσαμε τη μπάρα με το μουσάτο μπαρμαν να επιστρέφει στη δουλειά του αφού μας έριξε μια εξεταστική ματιά.
"Καλώς τα παιδιά. Ποιά μπάντα είστε εσείς;"
"Αυτή που ανοίγει."
"Αουτς. Το πρώτο κερασμένο, αν μου αρέσετε θα συνεχίσω να κερνάω, σύμφωνοι;"
"Σύμφωνοι."
"Αφήστε τα όργανα στο καμαρίνι και περιμένετε τους υπόλοιπους. Όταν έρθουν και οι άλλοι θα ξεκινήσουμε το soundcheck με αντίστροφη σειρά απο εκείνη που εμφανίζονται οι μπάντες. Έχετε δικό σας ηχολήπτη;"
Μας έπιασε ένα αμήχανο γελιο.
"Ούτε καν."
"Δε πειράζει έχουμε εμείς."
"Να στήσουμε τους ενισχυτές και τα ντραμς όσο θα περιμένουμε;"
"Η σκηνή είναι δική σας. Τι να βάλω να πιείτε;"
Κοιτάω τα παιδιά, "Ουίσκι;" - "Ουίσκι."
Γυρνάω στο μπαρμαν, "Ότι πούνε τα παιδιά."
"Τέσσερα ουίσκι λοιπόν."

Ένα ουίσκι και δυό μπύρες αργότερα είχαμε τελειώσει το soundcheck και το μαγαζί γέμιζε σιγά-σιγά με κόσμο.
"Πώς πάς απο άγχος;", με ρώτησε ο Νίκος.
"Τα συνηθησμένα. Με έχει πεθάνει το στομάχι μου και έχω πάει ήδη τρείς φορές τουαλέτα."
"Χαίρομαι. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά θα ανησυχούσα."
"Ρε αντε στο διάολο."
"Τί έχουμε εδώ;", ρώτησε ο Αντώνης ενώ πλησίαζε με τον Άγγελο και τον επόμενο γύρο απο μπύρες.
"Περιμένουμε τις μπύρες που μας χρωστάς."
"Ορίστε λοιπόν.", και άφησε τις μπύρες στο τραπέζι.
Έπιασε ο καθένας απο μια και τσουγκρίσαμε.
"Καλή επιτυχία λέμε τώρα;"
"Νομίζω. Δε το κάνω και πολύ συχνά είναι η αλήθεια."
"Καλό live λοιπόν."
Τη στιγμή που κατέβαζα το μπουκάλι απο τα χείλη μου την είδα με την άκρη του ματιού να μπαίνει στο μαγαζί. Ίδια όπως τη πρώτη φορά που την είχα δει στο Θανάση, με μόνη διαφορά μια γκρί μπλούζα AC/DC. - Το κάνει επίτηδες για να την ερωτευτώ ξανά απο την αρχή, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση-.
"Πάω κι έρχομαι.", είπα στα παιδιά και σηκώθηκα απο το τραπέζι.
"Μη χαθείς, σε λίγο ξεκινάμε."
"Δε θα πάω μακριά."
Πήρα τη μπύρα μου και κατευθύνθηκα προς την Αλίκη η οποία βρισκόταν στο μπαρ.
"Καλημέρα σας."
Γύρισε και με φίλησε.
"Καλημέρα και σε σένα. Να σου πω την αλήθεια δε περίμενα τόσο κόσμο."
"Ούτε εγώ."
"Πώς τα πας απο άγχος;"
"Έχω αρκετό."
"Θα το ξεπεράσεις."
"Μόνη σου ήρθες;"
"Περιμένω δυό φίλες μου να εμφανιστούν απο λεπτό σε λεπτό."
"Να σε κεράσω ένα ποτό;"
"Ίσως το επόμενο."
"Εντάξει λοιπόν, το επόμενο."
Ένα χέρι στον ώμο μου με έκανε να γυρίσω και να δώ τον Άγγελο.
"Βγαίνουμε."
"Τι καθόμαστε λοιπόν, πάμε."
"Καλή επιτυχία.", μου είπε η Αλίκη με ένα ακόμα φιλί.
Πήρα τη μπύρα μου και ακολούθησα τον Άγγελο στη σκηνή ενώ απο τα ηχεία άρχισε να παίζει το Hard Row των Black Keys.
Ανεβήκαμε στη σκηνή, σήκωσα το μπάσο και πέρασα τη ζώνη πάνω απο το κεφάλι μου. Ο Άγγελος έβγαλε τις μπαγκέτες απο τη κωλότσεπη και έκατσε στα ντράμς, ενώ ο Αντώνης ήταν ήδη έτοιμος με τη κιθάρα του και ο Νίκος ρύθμιζε το ύψος της βάσης του μικροφώνου του.
Γύρισε πλάτη στο κοινό και μας κοίταξε.
"Έτοιμοι;"
Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και αφού είχαμε όλοι τις μπύρες ανα χείρας γνέψαμε ο ένας στον άλλο γεμάτοι χαμόγελο.
"Πάμε να τα σπάσουμε."
Κατεβάσαμε όλοι απο μια γουλιά και ο Νίκος γυρισε προς το μικρόφωνο.
"Καλησπέρα...Είμαστε οι Corner Οf Τhe Circle...."